FLASH #5: CINDERELLA – DE REALITEIT ACHTER DE MAGIE
Heb jij ook zo genoten van CINDERELLA, JBA’s recente schitterende productie? Misschien werd je betoverd door de speciale effecten van belichting en decor of werd je geraakt door de meeslepende tonen van Prokofiev ’s compositie of was je totaal in de ban van de choreografie van het ballet en de kostumering…?
Weinigen beseffen de intensieve voorbereiding die nodig is om zo’n productie tot leven te brengen en de permanente focus vereist om elk detail te vervolmaken en het geheel naadloos in elkaar te doen overvloeien.
Ook al waren alle betrokken kunstenaars specialisten in hun vakgebied, de ene al meer dan de ander, toch mogen we spreken van een unieke onderneming in alle opzichten. We delen graag enkele “weetjes” en ontdekken zo weer meer over de fascinerende wereld van ballet!
Zo had het getalenteerde Casco Phil onder leiding van Michiel Delanghe nog NOOIT een avondvullend muziekstuk voor ballet gespeeld! Sommige muzikanten moesten eerst de volledige partituur van Prokofiev instuderen en oefenen waarbij de dansers volledig op hun expertise en ervaring vertrouwden. Het resultaat was verbluffend en waarlijk een triomf!
Ook voor de jonge Jolien Deweerdt, ontwerpster en uitvoerster van de prachtige kostuums was het een primeur. Jolien is al enkele jaren verbonden aan de kostuumafdeling van OBV (Opera Ballet Vlaanderen) en staat sinds 2020 samen met Ria Van Looveren in voor de kostumering van JBA. Het was echter de eerste keer dat ze een opdracht kreeg om voor een volledige balletproductie de kostuums uit te werken. Deze moesten er niet alleen luxueus uitzien in lijn met de stijl van het verhaal, maar ze moesten vooral ook de nodige bewegingsvrijheid aan de dansers geven… Ook daar werd in elk opzicht het juiste vakje aangetikt!
Altea Nuñez’ vermogen om zich volledig in haar rol in te leven kwam al vroeg tot uiting in haar danscarrière en in het bijzonder toen ze als eerste solist bij Ballet Vlaanderen danste. Het was dan ook geen verrassing dat haar vertolking van ‘de stiefmoeder’ één van de hoogtepunten bleek! Nuñez vertolkte niet alleen deze rol elke avond mét brio, op haar frêle schouders torste ze bovendien gezwind haar verantwoordelijkheid als co-choreografe, co-leider van de productie én balletmeesteres… deze vrouw is één en al energie en passie! Van een rolmodel gesproken!
En hoe beleefden onze dansers het CINDERELLA avontuur? Voor elkeen bleek het een enorme positieve leercurve te zijn. Zij beschouwen het als ‘hun’ ballet omdat zoals Rinka Matsuura, één van de drie Cinderella’s, het zo mooi verwoordde “ze het als groep gecreëerd en beleefd hebben door samen te werken, elkaar te ondersteunen en uiteindelijk gezamenlijk te genieten van het fantastische eindresultaat”. En Altea als rolmodel te hebben was een zegen en heeft hen ongelofelijk gestimuleerd!
Rinka had zelf enkele dagen voor de première een voetblessure opgelopen en het was tot op het laatste moment onzeker of ze de première wel zou kunnen dansen. Dat ze misschien de hele groep in de steek zou moeten laten, dat maakte haar nog het meest van streek! Maar ondanks de pijn danste Rinka de openingsvoorstelling en ze deed dat vlekkeloos: niemand die keek was zich bewust van de inspanning die het haar kostte. Dit getuigt van lef en wilskracht waarover een jonge danseres moet beschikken om te slagen!
Lucas Bierlair sprak namens de drie mannelijke dansers van JBA toen hij vertelde over het plezier maar ook over de moeilijkheden die ze ervaarden bij het invullen van de verschillende rollen. Akihito Shimogata, Daimu Nakayama en Lucas zelf dansten afwisselend de rol van de prins, telkens met een andere Cinderella. Maar op bepaalde avonden namen ze dan weer de rol van de dansmeester of de vriend van de prins voor hun rekening. Het was mentaal erg vermoeiend om avond na avond van personage te wisselen, de rollen geloofwaardig over te brengen met een publiek op zeer korte afstand! De beloning voor de hele groep zat hem volgens Lucas in het gezamenlijk creëren en overbrengen van een geloofwaardig verhaal door middel van dans en dit in tegenstelling tot het uitvoeren van een abstract ballet, hoe technisch veeleisend het ook is.
En dat bleek ook het geval, voor Maria Girardin, Soazig Drion, Barbara Scott. Alle drie dansten ze op hun beurt mét verve de rol van één van de stiefzussen, afgewisseld met een rol en plaats in het corps de ballet.
Zoals Barbara het verwoordde “werd” zij die persoon vanaf het moment dat ze ’s ochtends het bed uitkwam en daarna les volgde. Niet zo voor Soazig die les volgen ziet als fysieke voorbereiding en maar in het karakter stapte tijdens de laatste voorbereiding en repetitie net voor de voorstelling.
Maria vertelde dan weer over hoe ze hun eigen persona’s vorm gaven: niets werd geforceerd, ze moesten putten uit hun eigen ervaringen of ideeën. Zij greep terug naar vroeger hoe ze geplaagd werd door haar broer en putte hieruit voor de ruzies met haar ‘toneelzus’.
En zo wordt elke kunstenaar, of het nu gaat over een muzikant, ontwerper, danser of toneelspeler, gekneed en gevormd om schijnbaar alles wat ze doen moeiteloos te laten overkomen alsof het pure magie is, maar in werkelijkheid komt wat de toeschouwer te zien krijgt neer op veel passie, toewijding en heel, heel hard werken.
© Filip Van Roe